PGS wint topper tegen Vredenburch

Vorige week tegen Loosduinen waren er al aantal aanwijzingen dat PGS weer zijn oude niveau aan het oppakken was en liet dit deze week maar weer eens zien. Vredenburch had toch ook al een hoop punten bij elkaar weten te rapen en ook al was de eerste wedstrijd in 3-0 geëindigd was een overwinning alles behalve een uitgemaakte zaak. Met de laatste rookwolken van de potten en het vuurwerk werd er na een minuut stilte afgetrapt voor deze topper.
​
Misschien een beetje cliché, maar PGS liet vanaf het eerste moment zien wat ze kwamen doen, namelijk de drie punten ophalen. Keihard in de duels, mooie tackles op de bal en bij vlagen goed voetbal. Het sterke middenveld van Vredenburch werd ontmanteld en dit zorgde ervoor dat Vredenburch eigenlijk de hele eerste helft niet tot kansen kwam. PGS kwam dit echter ook niet tot aan de dertigste minuut. Sharad Ramautar zette aan de rechterflank zelf een aanval op. Een voorzet die uiteindelijk bij Rami Abdelrazak belandde, die op zijn beurt de doorgelopen Sharad Ramautar oog in oog met de keeper kon zetten. Hij faalde niet en kon met zijn linkervoet de bal in de verre hoek krullen. Goed nieuws voor PGS, want wat al zo vaak is gebleken is dat als zij de eerste goal maken, ze het niet meer weggeven. En zo werd de rust gehaald zonder grote kansen weg te geven.

De tweede helft ging Vredenburch iets opportunistischer voetballen en kwamen heel scherp uit de kleedkamer. Tot grote kansen leidde dit echter niet. De wedstrijd werd harder en misschien ook wel lelijker qua voetbal, maar beide ploegen streden voor wat ze waard waren. PGS kreeg misschien nog wel de grootste kans in de tweede helft. Stanislav Skybitskyi nam de bal, oog in oog met de keeper van Vredenburch, niet goed aan en faalde in de afronding. Een 100% kans die het voor PGS veel makkelijker had kunnen maken. Uiteindelijk overleefde PGS het slotoffensief van Vredenburch en kon het nog maar eens drie punten bijschrijven. Hele goede zaken in de strijd om het kampioenschap. Een prestatie om trots op te zijn bij zo’n kleine vereniging als PGS, waar de support weer fantastisch was.