PGS/Vogel pakt tegen stug HPSV eerste periodetitel

Met 18 punten uit 6 wedstrijden stond PGS fier alleen bovenaan in de 4e klasse C. Jarenlang wordt er al uitgesproken dat er een periode gepakt moet worden. Dat PGS weer een keer een stap hogerop wil maken. De kwaliteit was er altijd, de breedte in de selectie lang nog niet. Dit jaar zit dat anders in elkaar en is PGS dichter dan ooit bij een periodetitel. Dit begon allemaal zaterdagmiddag. PGS zou eerst zelf moeten winnen van HPSV, voordat naar andere velden gekeken kon worden. En makkelijk werd het niet.
HPSV dat heel stug verdedigde en de complimenten verdiend voor de vechtlust, heeft het PGS ontzettend lastig gemaakt. Soms moet een balletje net goed vallen waardoor je daarna lekker in de wedstrijd komt. Dat balletje leek maar niet te komen. Kansen waren er wel de eerste helft, maar overal leken zich wel 11 man van HPSV voor het schot te gaan liggen. Het lukte niet, tempo te laag en weinig energie. Wim van Laar kon dit mooi samenvatten: “Niets werkt verlammender dan de aanhoudende overwinning”. De rust werd dan ook met een 0-0 stand bereikt.
Na rust moest er iets veranderen, tempo omhoog en simpelweg die goal maken was het devies. De tweede helft leken er al wat meer kansen te komen, maar nog steeds HPSV dat enorm veel energie in het voorkomen van doelpunten legde. PGS hoefde echter niet bang te zijn om een doelpunt tegen te krijgen. Corner op corner ontstond, vrije trappen op randje 16 werden niet gevaarlijk, schoten uit de tweede lijn belandden op de paal. Zou het zo’n wedstrijd worden waarin de bal er maar niet in wilde? Het begon erop te lijken.
Tot een kwartier voor tijd. Rami Abdelrazak ontving de bal aan de linkerkant. Waar de keeper denkt aan een voorzet dacht Rami, met zijn geweldige trap, daar anders over en krult de bal in de korte hoek. Ontlading. Eindelijk viel dan die verdiende goal. En zoals zo vaak, wanneer die eerste erin zit, gaan er nog meer komen. Vijf minuten voor tijd kon de ingevallen Jeffrey Helders de bal op randje 16 goed laten vallen op Nils Nijman. Die kon met één aanname de verdediger omspelen en met links in de bovenhoek afwerken. In de tas die overwinning. Een wedstrijd met wat spanning die op een deceptie leek uit te lopen werd toch binnengehaald. Dit is in voorgaande jaren wel eens anders geweest. Het slotakkoord was voor Max de Bruijn. Hij kon de bal goed inkoppen uit een vrije trap van Danny Plugge. Zo werd deze moeizame wedstrijd toch nog met een 3-0 winst afgesloten.
7 gespeeld, 21 punten en een doelsaldo van +25. Dat zijn statistieken die op zichzelf wijzen. Na de wedstrijd sijpelde al door dat BMT achter stond tegen DUNO. Erasmus had gelijk gespeeld GDA. Bij deze standen was PGS al periode kampioen. BMT dat later was gestart door het later arriveren van de scheidsrechter had nog wel wat minuten spelen en dus begon het lange wachten. Zou het dan vandaag al gebeuren? Waar iedereen pas volgende week had verwacht? Na ongeveer een half uur wachten kwam het verlossende antwoord. PGS was PERIODE KAMPIOEN. Iets wat al lang niet meer was voorgekomen bij de club uit Ockenburgh. Een hele mooie prestatie waar iedereen zijn bijdrage in heeft geleverd. De jonge groep die al jaren bij elkaar blijft. De ervaring die sommige jongens met zich mee brengen. De invallers die wedstrijd op wedstrijd bewijzen hartstikke belangrijk te zijn voor het team en allemaal stuk voor stuk eigenlijk ook verdienen om in de basis te staan. Hopelijk is dit het begin van iets moois en kan dit seizoen met een groot feest afgesloten worden. Eerst een klein feestje na dit mooie periodekampioenschap. Op naar iets nog mooiers.